Στη ζωή μας συμβαίνουν διάφορα πράγματα που τα «βλέπουμε» κυρίως με τη λογική κι όχι με τα «μάτια» της καρδιάς μας.
Καθετί που έρχεται στη ζωή μας το επεξεργαζόμαστε με το μυαλό, με τη λογική μας κι όχι με την καρδιά μας. Με λίγα λόγια κάνουμε διάφορες σκέψεις πάνω σε αυτό που είναι βασισμένες στη λογική κι όχι στην καρδιά και στην ψυχή. Με αυτό τον τρόπο καταλήγουμε ν’ αποφασίζουμε εντελώς εγκεφαλικά κι όχι με βάση το συναίσθημα. Παίρνουμε μια απόφαση με βάση το λογικό ή το πρέπον κι όχι με βάση την ευχαρίστηση που μας προσφέρει. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι πολλές φορές να κάνουμε πράγματα που δεν μας ευχαριστούν και δεν μας καλύπτουν συναισθηματικά.
Τον ίδιο τρόπο σκέψης διατηρούν οι άνθρωποι και όσον αφορά τις σχέσεις τους με άλλους ανθρώπους.
Κάνουμε γνωριμίες και πολλές φορές για να εξελίξουμε τις σχέσεις μας μαζί τους το επεξεργαζόμαστε στο μυαλό μας και μετά παίρνουμε τις αποφάσεις μας. Δεν αφήνουμε ελεύθερη την καρδιά μας να αποφασίσει αν θέλουμε τα πρόσωπα αυτά στη ζωή μας. Κάτι τέτοιο βέβαια, συμβαίνει κυρίως στις προσωπικές μας σχέσεις στις οποίες βάζουμε πιο αυστηρά κριτήρια και επιστρατεύουμε τη λογική μας για τις τελικές αποφάσεις. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η επιλογή συντρόφου. Πολύ συχνά επιλέγουμε το σύντροφό μας με βάση τη λογική και μετά από πολλή σκέψη. Σε μια τέτοια περίπτωση, μπορούμε να πούμε πως δεν αφήνουμε τη καρδιά να «μιλήσει» ούτε τα συναισθήματά μας να εκφραστούν.
Πράγματι, υπάρχουν φορές που κάποιος μας αρέσει τόσο πολύ, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει κάτι που μας «κρατάει». Υπάρχει μια απόσταση που αφήνουμε ανάμεσα σ’ εμάς και σ’ εκείνον όσο κι αν τον θέλουμε. Αυτή η απόσταση όμως δεν δημιουργείται από μόνη της, αλλά εμείς τη δημιουργούμε. Εμείς είμαστε αυτοί που βάζουμε όρια και αποστάσεις στις σχέσεις μας με άλλους. Δεν επιτρέπουμε στην καρδιά, στο συναίσθημα να μας καθοδηγήσει, αλλά επιτρέπουμε στη λογική να αναλάβει αυτό τον ρόλο.
Κάτι τέτοιο φυσικά είναι λάθος.
Όταν μιλάμε για σχέσεις με ανθρώπους και μάλιστα για προσωπικές σχέσεις πρέπει να αφήνουμε ελεύθερα τα συναισθήματά μας, να μην τα καταπιέζουμε. Πρέπει να αφήνουμε την καρδιά να μας καθοδηγήσει στο σωστό δρόμο γιατί στην πραγματικότητα εκείνη ξέρει καλύτερα. Αυτή θα μας καθοδηγήσει στο άτομο που θα μας κάνει να αισθανθούμε έντονα συναισθήματα και να νιώσουμε μοναδικοί. Ο σπουδαιότερος ρόλος της καρδιάς αυτός ακριβώς είναι: να μας οδηγήσει στο άτομο που μας συμπληρώνει συναισθηματικά και βγάζει από μέσα μας έντονα και πρωτόγνωρα συναισθήματα.
Η λογική βέβαια, δεν πρέπει να βγει έξω από αυτό το «παιχνίδι» των σχέσεων. Πάντα πρέπει να σκεφτόμαστε και με βάση τη λογική γιατί χωρίς αυτή τίποτα δεν γίνεται με σωστό και ασφαλή τρόπο. Χρειαζόμαστε τη λογική ώστε να έχουμε επίγνωση και να βάζουμε κάποια όρια, αλλά δεν πρέπει να αποφασίζουμε αποκλειστικά με βάση αυτή. Από τη άλλη, ούτε να λειτουργούμε αποκλειστικά με το συναίσθημα είναι καλό γιατί μπορεί να κάνουμε και λάθη που ίσως μας «κοστίσουν» στην πορεία με κάποιο τρόπο. Η ουσία εδώ είναι να μάθουμε να μην βάζουμε τη λογική πάνω από το συναίσθημα, τα «πρέπει» πάνω από τα «θέλω» γιατί τότε θα κάνουμε πράγματα που δεν μας ευχαριστούν πραγματικά, δεν μας «γεμίζουν» και απλά τα θεωρούμε σωστές επιλογές. Επιλογές που μας φαίνονται καλές μελλοντικά κυρίως.
Βάζοντας τη λογική πάνω από το συναίσθημα επιβάλλουμε στον εαυτό μας τις λάθος επιλογές και υποφέρουμε συναισθηματικά. Απορρίπτουμε κάτι ή κάποιον που θα μας γέμιζε ευτυχία, θα μας ολοκλήρωνε ως άτομα και θα μας συμπλήρωνε συναισθηματικά. Με αυτό τον τρόπο το μόνο που καταφέρνουμε είναι να καταπιέζουμε τους εαυτούς μας επιβάλλοντας αυτό που θεωρούμε σωστή επιλογή. Σωστή επιλογή για ποιον όμως; Για εμάς; Δεν νομίζω. Η σωστή επιλογή για εμάς θα ήταν να κάνουμε αυτό που θέλουμε πραγματικά, κι όχι αυτό που μας φαίνεται σωστό σύμφωνα με τη λογική.
Αυτό που θα έπρεπε να συμβαίνει, είναι σε κάθε μας απόφαση λογική και καρδιά να συνυπάρχουν. Μόνο τότε θα υπάρχει ισορροπία, ώστε να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις και να κάνουμε τις σωστές επιλογές για εμάς. Ας δούμε ένα απλό παράδειγμα: Μας αρέσει κάποιος, αλλά οι συνθήκες δεν είναι οι καλύτερες. Η λογική μας λέει να μην το προχωρήσουμε, αλλά η καρδιά μας οδηγεί προς αυτόν. Η σωστή σκέψη εδώ είναι αν τον θέλουμε τόσο να το προχωρήσουμε και να το ρισκάρουμε, αλλά γνωρίζοντας τις συνέπειες και αναλαμβάνοντας την ευθύνη. Με αυτό τον τρόπο δεν αποφασίζουμε απόλυτα με βάση τη λογική καταπιέζοντας τα συναισθήματα, αλλά ούτε με βάση την καρδιά χωρίς να υπολογίζουμε τίποτα και κανέναν. Γνωρίζουμε τις συνέπειες έχοντας πρώτα σκεφτεί λογικά και αποφασίζουμε να ρισκάρουμε έχοντας ύστερα σκεφτεί συναισθηματικά.
Η μέση λύση πάντα υπάρχει για όλα.
Κάντε πραγματικότητα ό,τι ονειρεύεστε, διεκδικήστε ό,τι και όποιον θέλετε, εκφραστείτε ελεύθερα. Δεν υπάρχει λόγος να καταπιέζετε επιθυμίες και συναισθήματα, αρκεί να σκέφτεστε με το μυαλό και την καρδιά, με τη λογική και το συναίσθημα μαζί και όχι με το καθένα ξεχωριστά. Παρ’όλα αυτά, να θυμάστε ότι οι σωστότερες επιλογές είναι από καρδιάς, αυτές που μας καθοδηγεί το συναίσθημα.
Επομένως, όχι άλλα καταπιεσμένα συναισθήματα και λάθος επιλογές, αλλά σωστές επιλογές μέσα από την καρδιά μας που θα φέρουν ευτυχία.
