Μέχρι στιγμής, έχω κατά κόρον απευθυνθεί στο άρρεν κοινό. Οι ιδέες μου αφορούσαν κυρίως τρόπους αντιμετώπισης πτυέλου και αδιαφορίας προερχόμενης από το ασθενές (κούνια που μας κούναγε) φύλο, συναισθήματα και καταστροφές, αλλά επίσης και ζητήματα κρεβατικής φύσεως. Αυτή τη φορά δεν θα ξεφύγουμε από τον αγαπημένο χώρο της κρεβατοκάμαρας.

Αλλά ήρθε η ώρα να φέρουμε το προαναφερθέν ασθενές φύλο προ των ευθυνών του. Ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσετε μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις ως τώρα, κυρίες και δεσποινίδες. Τι γίνεται όταν ο «σκληρός δίσκος» του συντρόφου σας παραμένει «floppy disk»;

Τι συμβαίνει στο μυαλουδάκι τόσο το δικό σας όσο και του ανθρώπου σας, όταν θέλει να «πάρει την Πόλη» αλλά αντιθέτως παίρνει τον ιπτάμενο; (ελάτε, ξέρετε τι εννοώ);

Τι αισθάνεστε που ακυρώνεται τόσο η δική σας προσπάθεια, όσο και οι καλές προθέσεις του άλλου;

Και πάνω από όλα, εκτός των σκέψεων και των συναισθημάτων που συνοδεύουν το Βατερλό του «μικρού Στρατηγού», ποιες είναι οι απορρέουσες δικές σας συμπεριφορές;

Είναι άραγε σωστές και θα βοηθήσουν στην επάνοδο του «ηθικού» (ή ανήθικου), ή μπορεί να καταβαραθρώσουν περαιτέρω τον ήδη πληγωμένο εγωισμό;

Πριν μιλήσουμε για τα αποτελέσματα, ας πάρουμε τα πιθανά αίτια. Από τις οικονομικές επιπτώσεις της Κρίσης στην Ευρωζώνη και το χτεσινό κακό αποτέλεσμα της ομάδας στο Πρωτάθλημα, μέχρι την κακή διατροφή, έλλειψη άσκησης και στρες, ένα τεράστιο σκοτεινό σύννεφο απλώνεται απειλητικό πάνω από τα άλλοτε περήφανα επαναστατικά πέη.

Και ορισμένες φορές, ε, κακά τα ψέματα, τα «ρίχνει». Και δεν εννοώ ψυχολογικά. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, δεν είναι καθόλου τυχαίο που τα φαρμακεία πωλούν όλο και περισσότερα «υποστηρικτικά» σκευάσματα σε νέους ανθρώπους, που άλλοτε δεν θα σκέφτονταν καν μία τέτοια διέξοδο. Γκούχου, κάτι μπλε, γκούχου.

Όσο και να ακούγεται ζοφερό όλο αυτό, δυστυχώς είναι αρκετά αληθινό. Και εσύ που το διαβάζεις αυτό, φίλτατε, έχεις πιθανότατα έρθει σε σύγκρουση με τον εαυτό σου όταν κάποια στιγμή έμεινες σε ημιανάπαυση όταν έπρεπε να χτυπήσεις προσοχή. Αλλά με σένα θα τα πούμε άλλη στιγμή.

Λοιπόν κυρίες μου… Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες από κοπέλες οι οποίες βρέθηκαν στη δυσάρεστη θέση να γίνουν θεατές μίας τέτοιας ιδιαίτερης για τον ανδρικό ψυχισμό κατάστασης. Εδώ θα θέσουμε τέσσερα αντιπροσωπευτικά παραδείγματα γυναικείας αντίδρασης, τα οποία και είχαν διαφορετικά (και ορισμένες φορές αρκετά απρόσμενα) αποτελέσματα. Όλα είναι αληθινές περιπτώσεις, προς αποφυγή παρεξηγήσεων.

Νούμερο 1. Η ήρεμη δύναμη. Εδώ μιλάμε για γυναίκα. Όχι μαλακίες. Η κυρία ξέρει πως η κατάσταση είναι και πιθανό να συμβεί, αλλά κυρίως είναι αναστρέψιμη. Δεν χάθηκε και ο κόσμος! Ξέρει επίσης πως, άπαξ και αναστραφεί η κατάσταση, η βραδιά θα έχει happy end και για τις δύο πλευρές. Και θα το πετύχει, με ψυχραιμία, σεβασμό, στοργή και προδέρμ.

Εύλογα, στις περισσότερες περιπτώσεις, we have lift off. Συγχαρητήρια ήρεμη δύναμη!

Νούμερο 2. Η αγχωτική/βοηθητική. Μάλλον δεν της έχει ξανατύχει. Αλλά τι πειράζει; Μετά το πρώτο σοκ, θα πάρει την κατάσταση στα (τρεμάμενα η αλήθεια είναι) χέρια της, και πιθανότατα θα τη βρει την άκρη. Τουλάχιστον θα κρατήσει μία άλφα ψυχραιμία μέχρι ο σύντροφος να ξαναέρθει στα «ίσα του», και θα παραμείνει για πάντα μία καλή ανάμνηση στο μυαλό του.

Η κατηγορία δύο προβιβάζεται εκτός απροόπτου στην κατηγορία ένα, μετά από ορισμένες εμπειρίες – χρόνια στο «κουρμπέτι».

Νούμερο 3. Η νευρωτική/ανασφαλής/για σφαλιάρες. Κακό… Πολύ κακό. Πιστεύει ότι φταίει εκείνη, ίσως επειδή δεν είναι αρκετά βοηθητική, ίσως επειδή έχει βάλει κιλά, ίσως επειδή δεν την βρίσκει αρκετά σέξυ, ίσως, ίσως, ίσως… Ααα, σκάσε, δεν φταις εσύ! Αλλά δεν βοηθάς κιόλας. Δεν σε βλέπω να κάνεις και κάτι από τη δική σου μεριά για να πάρει πάλι την ανιούσα ο ενδιαφερόμενος, οπότε μάλλον σας βλέπω για ταινία…

Η κατηγορία τρία κάνει κακό στον εαυτό της, ενώ παράλληλα πέφτει άνευ λόγου και αιτίας στα μάτια του συντρόφου. Είπαμε, δεν φταις εσύ! Ακόμα και να φταις, μην κλαίγεσαι. Ήμαρτον.

Νούμερο 4. Η «μη σου τύχει». Είναι κάτι περιπτώσεις που σκέφτεσαι «κάποια αμαρτία πληρώνω εγώ τώρα, δε γίνεται!». Δεν ξέρω τι αμαρτίες πληρώνει ο άτυχος φίλος που έχει στο κρεβάτι του την κατηγορία τέσσερα, αλλά σίγουρα δεν θα ήθελα να βρεθώ στη θέση του. Μιλάμε για τυφώνα, μιλάμε για τρικυμία, μιλάμε για τη μάχη του Δράμαλη. Φταις φίλε, και θα το πλερώσεις ακριβά. Τι πράμα; Δεν μπορείς; Ω ρε μάνα μου… Θα ακούσεις φωνές, ουρλιαχτά, γκρίνιες, κλαυθμούς και οδυρμούς. Θα δεις έναν άνθρωπο στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, και καλόν θα ήτο να πάρεις την αφεντιά σου και να γίνεις Λούης. Μην αναρωτιέσαι τι πήγε στραβά. Απλά τρέχα. Γρήγορα. Επειδή μπορεί να σε προλάβει.

Η κατηγορία τέσσερα κάνει κακό και στα δύο φύλα, καθώς μπορεί να δημιουργήσει τόσο ανασφαλή αρσενικά, όσο και ανικανοποίητα θηλυκά (θύματα των εν λόγω αρσενικών στο μέλλον). Μην είστε έτσι κοπέλες…

Όπως είπε και ο Άλφρεντ στον Μπρούς Γουέιν: «Γιατί πέφτουμε; Για να μπορέσουμε να ξανασηκωθούμε!» Αλλά καμιά φορά, η υπόθεση σηκώνει γυναικεία βοήθεια. Είναι πάντοτε πολύτιμη και καλοδεχούμενη (Ρωτήστε μας κιόλας, ενημερωθείτε, δεν κάνει κακό).

Συμπέρασμα: Αγαπάμε νούμερα ένα και δύο, τρέχουμε μακριά στα τρία και τέσσερα. Your move, ladies.

Fashionist.gr